Jeden .

Nie chcielibyście być mną siedemnastoletnią Amelią Horan siostrą TEGO Horana. Jestem a raczej byłam złym człowiekiem znacie to? Brak akceptacji, bunt, fałszywi przyjaciele, rozstania - powroty. Wpadłam w złe towarzystwo ludzi uzależnionych od wszystkiego co możliwe aż sama się taka stałam. Byłam okropna tak okropna że mój braciszek zerwał ze mną kontakty tak samo jak rodzice. Dało mi to dużo do zrozumienia i postanowiłam oderwać się od tego towarzystwa, przestałam imprezować i mieszkać byle gdzie i byle z kim - przeprowadziłam się do starej dobrej przyjaciółki Julie. Pewnie zastanawiacie się skąd miałam pieniądze na życie, a więc malowałam obrazy i sprzedawałam je przez neta każde moje dzieło było kupowane przez anonimowego kupca. Po jakimś miesiącu od  wyrzucenia mnie z domu zmieniłam się naprawdę byłam lepszym człowiekiem. Chciałam pogodzić się z rodzicami pokazać im jaka jestem TERAZ zakopać ten topór wojenny i być znowu ich kochaną Amelką. chciałam też odzyskać brata, który był członkiem najpopularniejszego zespołu w obecnych czasach. Nie było dnia w którym nie oglądałabym filmików z nim na YT, nie było dnia w którym nie słuchałabym ich piosenek tak bardzo chciałam zamienić z nim choć jedno słowo tak bardzo ...
Dopiero dziś 9 Sierpnia postanowiłam wybrać się do rodziców - nie widziałam ich od momentu w którym wyrzucili mnie z domu czyli z jakieś pół roku. Stanęłam przed lustrem zobaczyłam w nim moje parszywe odbicie, zupełnie nie rozumiem dlaczego uważają mnie za piękną ja nie widzę w sobie nic szczególnego. Rozpuściłam moje brązowe fale, rozczesałam je i spryskałam lekko lakierem aby jeszcze mocniej mi się nie poskręcały. Zajrzałam do szafy na dworze jest ciepło pomyślałam (w końcu jest lato), więc wybrałam  koszule w czerwono-białą kartkę bez rękawów i włożyłam ją w granatową spódniczkę z rzędem guzików na środku. Zgarnęłam włosy na bok i założyłam czarne vansy. Kiedyś ubierałam się zupełnie inaczej ciekawe czy staruszkowie mnie rozpoznają.